روان‌شناسان دانشگاه می‌شیگان با انجام آزمایشی دریافتند افرادی که دروغ می‌ گویند، احساس آلوده بودن کرده و تلاش می‌‌کنند خود را از این آلودگی پاک کنند.

به گزارش خبرگزاری سینا به نقل از دیلی تلگرف، افراد زیادی نمی‌‌توانند این ادعا را داشته باشند که تا به حال در زندگیشان دروغ نگفته‌اند و از این رو همه افرادی که این رفتار را رفتاری زشت و نادرست می‌ دانند، احساس بدی که پس از گفتن دروغ در انسان به وجود می‌‌آید را تجربه کرده‌اند.

اکنون محققان ثابت کرده‌اند که دروغ گفتن واقعا در انسان احساس آلوده شدن را به وجود می‌ آورد، در حدی که فرد را وا می‌‌دارد تا برای شستشوی دهان خود به دنبال دهانشویه یا مواد شوینده دیگر بگردد.

تیمی‌ از روان‌شناسان با هدف آزمایش بر روی ضرب المثلهایی مانند آلوده دست یا آلوده دهان که به افراد دروغگو خطاب می‌ شود، رفتار ۸۷ فرد را در هنگام دروغگویی و یا گفتن واقعیت مورد بررسی قرار دادند.

اسپایک لی محقق دانشگاه می‌شیگان که انجام این پروژه را به عهده داشته است می‌ گوید نتایج آزمایش‌ها نشان می‌‌دهند افرادی که دیگران را فریب داده‌اند بیشتر از صابون و دهانشویه استفاده می‌‌کنند در صورتی که افرادی که واقعیت را می‌‌گویند، احساس نیاز به استفاده بیشتر از مواد شوینده را ندارند.

افرادی که دروغهای کلامی ‌گفته بودند بیشتر از دهانشویه و افرادی که از طریق نامه‌های الکترونیکی اقدام به دروغگویی و فریب دادن دیگران کرده بودند، بیشتر از صابون استفاده می‌ کردند.

در این مطالعه از داوطلبان خواسته شد نقش وکیلی را بازی کنند که با رقیبی به نام کریس برای ارتقا گرفتن در حال رقابت شدید است. از هر یک از داوطلبان خواسته شد تصور کنند مدارکی را یافته‌اند که کریس آن‌ها را گم کرده و بازگردادن این مدارک باعث پیشرفت شغلی وی و آسیب دیدن آن‌ها خواهد شد، داوطلبان باید برای کریس پیامی ‌صوتی یا نوشتاری می‌ گذاشتند تا به وی بگویند مدارک را یافته‌اند یا نه.

بلافاصله پس از گذاشتن پیام، داوطلبان بر اساس میزان اشتیاق به خریداری صابون یا دهانشویه دسته بندی شدند نتایج نشان داد افرادی که از پشت خط تلفن اقدام به دروغگویی کرده و پیامی ‌نادرست برای کریس به جا گذاشته بودند به استفاده از دهانشویه تمایل شدیدی داشتند و حتی حاضر بودند برای خرید آن بهایی بیشتر بپردازند که این نتیجه در مورد افرادی که حقیقت را گفته بودند، صحت نداشت.

به گفته لی اشاره به عبارتهای آلوده دست یا آلوده دهان در مکالمات روزانه باعث شده است تا مردم درباره مفهوم انتزاعی پاکی و سلامت اخلاقی به شیوه‌ای فیزیکی‌تر بیاندیشند و آن را به پاکی جسمی‌ارتباط دهند.

لی معتقد است این نوع ارتباط قوی میان مفاهیم انزاعی و فیزیکی باعث شده پس از دروغ گفتن، فرد نه تنها درصدد جبران رفتار ناپسند خود برآید، بلکه تلاش می‌ کنند عضو آلوده بدن خود را نیز پاک کنند.